جهان بشر

انسان چیست؟ در واقع هیچ. گردوغباری در فضایی بی‌نهایت که لحظه‌ای کوتاه در این ابدیت ظاهر شده است. توده‌ای از اتم‌ها در جهانی که تعداد کهکشان‌هایش به‌مراتب بیشتر از تعداد انسان‌هاست. اما با این‌همه، وجود انسان برای به وجود آمدنِ «سؤال» ضروری است و وجود یک سؤال در جهان ـ هر سؤالی که باشد ـ شگفت‌انگیز است. طرح یک سؤال نیازمند ذهن است، و این ذهن است که مفهوم می‌سازد. مفهوم چیست؟ نمی‌دانم، فقط می‌دانم که جهان و هر چیز کوچک در آن برای من مفهومی دارد. من از وجود حتی یک اتم در حیرتم و دریافته‌ام که تمدن ما انسان‌ها نقشی حیرت‌انگیز بر تابلوی واقعیت است. البته من مفهوم آن را درک نمی‌کنم. هیچ‌کس درک نمی‌کند ولی باعث می‌شود تا لبخند بزنم.

این کتاب سؤالاتی درباره منشأ ما، مقصد ما و جایگاه ما در این جهان مطرح می‌کند. جهان بشر در وهله اول نامه‌ای است عاشقانه به انسان؛ سرود شادی بر اقبال حیرت‌انگیز به وجود آمدن ما. من تصمیم گرفتم نامه‌ام را به زبان علمی بنویسم، چراکه هیچ چیز بهتر از زبان علم نمی‌تواند عروج باشکوه ما را از گردوغبار به شاهکار موجودات توصیف کند. دو میلیون سال پیش، ما انسان‌های میمون‌نما بودیم، اکنون انسان‌های فضانورد هستیم. تا آنجا که می‌دانیم، جای دیگری در کائنات چنین اتفاقی نیفتاده است. و این ارزش جشن و شادی را دارد.