اعترافات آگوستین قدیس

کتابی است که مارکوس اورلیوس اوگوستینوس، مشهور به آگوستین قدیس متفکر و فیلسوف اهل کارتاژ در شمال آفریقا آن را در سال ۴۰۰ میلادی به زبان لاتین نوشته است. این کتاب شامل ۱۳ قسمت مجزا بوده و مجموعه ای از شرح احوال و افکار و اعتراف به گناه های نویسنده را در بر می گیرد. باآنکه وی کتاب اعترافات را در زمانی که یک اسقف عالی مقام بوده نوشته است، شدت پشیمانی او و اعتراف و طلب بخشایش حتی از گناهان کوچک حیرت آور است. اعترافات که از دوران نوجوانی بصورت خودزندگی نامه شروع شده و با اعتراف به دوری از عشق به پروردگار علیه نفس و هواهای نفسانی اقامه دعوا می نماید. او عشق الهی را با تاروپود مطالب فلسفی و کلامی در می آمیزد و بزرگترین گناه را دوری از عشق پروردگار و عدم درک توحید می داند. مناجات او در این کتاب، پرسوزوگداز و از زبان عاشقی دردمند است.