هرگز بزرگ نشو

سوپر استاری که زندگی نامه اش به اندازه فیلم هایش، سرگرم کننده و هیجان انگیز است.
همه جکی چان را می شناسند. نسل های مختلف دوستدار سینما، او را به خاطر سبک مبارزه اکروباتیک، زمانبندی کمدی و پرش های شگفت انگیزش در فیلم هایی از جمله؛ ساعت شلوغی، ظهر شانگهای، و پسر کاراته باز یا پاندای کونگ فوکار تحسین می کنند.
او در سال 2016 بعد از پنجاه و شش سال فعالیت در صنعت سینما، و حضور در بیش از 200 فیلم و شکسته شدن تعداد زیادی از استخوان هایش در این پرپیچ و خم و طولانی، به پاس یک عمر دستاورد هنری، جایزه اسکار افتخاری گرفت. ولی به نظر می رسد جکی در 64 سالگی تازه شروع کرده است.
این سوپراستار جهانی در کتاب هرگز بزرگ نشو خاطراتی از سال های کودکی اش در آکادمی تئاتر چین، شکست ها و عقب نشینی های بزرگش در هنگ کنگ و هالیوود، رویارویی های مکررش با مرگ و زندگی شخصی اش به عنوان همسر و پدر را تعریف می کند.
جکی هرگز از اشتباهاتش خجالت نکشیده و آنها را پنهان نکرده است. از زمان ساخت فیلم استاد جوان در سال 1980، فیلم های جکی چان همیشه با بخش هایی از پشت صحنه تمام شده اند که اشتباهات او را از فراموش کردن دیالوگ ها تا پرش ها و حرکت های اشتباه نشان می دهند. او بی غل و غش، بامزه، مهربان، و بیش از حد تصور شجاع است و بعد از گذشت این همه سال، هنوز قلب جوانی دارد.