سلام بر حیدر بابا (سروده استاد شهریار)

حیدر بابا نام کوهی ست در نزدیکی ده خشکناب آذربایجان که شاعر کودکی خود را در آنجا گذرانده و حالا در این منظومه که از ۷۶ قطعه تشکیل شده به یاد آوری آن دوران پرداخته است. حیدر بابا منظومه ای ست برخوردار از حال و هوایی بسیار نوستالژیک چرا که شاعر در آن گذشته خود را به یاد می آورد. در این منظومه هرآنچه به گذشته مربوط است زیباست و دل انگیز و آنچه به آینده مربوط است تیره است و دلگیر کننده. این منظومه سرشار از مفاهیمی انسانی ست که با تصاویری بدیع و تاثیر گذار که تا عمق جان خواننده نفوذ می کند. شهریار پانزده سال بعد از سرودن حیدر بابا بخش دومی نیز بر آن افزود که از ۴۹ قطعه تشکیل شده است و به لحاظ فرم و مضمون و محتوا همپا و کامل کننده بخش نخست این منظومه است.

خود شهریار اعتراف کرده که این منظومه (بخش اول) مربوط است به ایام بعد از شهریور ۱۳۲۰ که روزگار انزوا و نومیدی او بوده، دوران بیماری و تحول روحی اش که از هوسهای دنیوی دوری و بیزاری می جسته است و باید اعتراف کرد که اینبار نیز انزوا و گرفتگی حال و هوای روحی شاعر به آفرینشی ارزنده و ماندگار ختم شده است!

منظومه حیدر بابا از چنان شهرتی برخوردار است که به اغلب زبانهای زنده جهان ترجمه شده است. با این اوصاف دور از انتظار نیست اگر شاهد انتشار ترجمه های مختلف از آن به فارسی باشیم. چرا که با وجود شهرت و اعتبار این منظومه تنها هموطنان ترک زبان بوده اند از لذت خواندن آن بهره مند شده اند و از این سبب برخی با ترجمه آن به فارسی کوشیده اند شیرینی شهد آن را به کام هموطنان فارسی زبان شهریار نیز بنوشانند.