آیدا می دود

رمان «آیدا می دود» رمانی است که با محوریت اجتماعی نوشته شده است. آیدا هنگام دویدن به خط پایان فکر نمی کند، فلسفه بودنش و سال‌های گذشته زندگی‌اش را با روایتی ساده و دلنشین، برایمان می‌گوید. او که به باور خودش یک کله پوک است، تا ۵ سالگی یک کلمه هم حرف نمی‌زند. همه فکر می‌کنند او توانایی این کار را هم ندارد، اما آیدا در ذهن خود از کلمات اطرافیانش کلمات قشنگ‌تری می‌سازد که برای دیگران قابل درک نیست. او دوست دارد قواعد بازی دنیا را تغییر داده و همه چیز را خودش دوباره خلق کند....

آیدا دچار بیماری ژیوانیسم (غول آسایی) است و دویدن برایش ضرر دارد، اما  تصمیم می گیرد در یک مسابقه دوی ماراتن شرکت کند. در واقع خط سیر داستان به دویدن او اختصاص دارد.  در مسیری که می دود با توصیف آدم های پیرامونش که به واسطه شرایط جسمی غیر عادی اش با تعجب به او می نگرند، و با مرور داستان زندگیش، جهانی زیبا از نامرئیات کشف می‌کند. غول آسایی برای آیدا در  این اثر به نوعی استعاره از جوانی است که در جامعه با مشکلات زیادی مواجه است.

این کتاب برای نخستین بار، در سال ۱۳۹۰ برنده جایزه «رمان اول ماندگار» شد.