معجزه واقعی خودباوری است

زندگی فقط یک روز است و آن امروز . 

باید بتوانی احساسات درونی‌ات را تکامل ببخشی و باید همواره به خاطر داشته باشی که با تکامل‌بخشی به دنیای درونت، در زندگی بیشتر پیش خواهی رفت.

همه چیز برای انسان است...

اگر فرد دیگری انجامش می‌دهد تو نیز می‌توانی.

در این زندگی فانی بیشترین چیزی که از آن شکایت می‌کنیم این است که باورمان را نسبت به هر چیزی که می‌خواهیم قدمی برایش برداریم، خیلی زود از دست می‌دهیم.

به نظر من بزرگ‌ترین علت این مسئله این است که به جای خواستن آن در دنیای درون، در دنیای بیرون به دنبالش هستیم...

با خود نمی‌گوییم که آیا واقعاً این را دوست دارم یا نه، مسئله این است که بعد از انجام دادن آن مورد پسند دیگران قرار می‌گیرم، دوست داشته می‌شوم و از این کار خوششان می‌آید...

به‌طور خلاصه، در تلاشیم برای دیگران زندگی کنیم؛ اگر نشد یا به میانه راه رسیدیم، نمی‌توانیم با دنیای احساسی درونی‌مان حرکت کنیم.

درنتیجه صرف‌نظر می‌کنیم و تسلیم می‌شویم!

می‌خواهم با بیان نمونه‌ای موضوع را شرح دهم:

فرض کنیم بعد از سال‌ها خواستی کاری را برای خودت انجام دهی، می‌خواهی تحصیل نیمه‌کاره‌ات را ادامه دهی و شغل رؤیایی‌ات را داشته باشی.

بعد از اینکه این را به خود قبولاندی، یعنی پس از اینکه نیروی لازم را در درونت یافتی، این مسئله را با نزدیک‌ترین افراد زندگی‌ات مطرح می‌کنی؛ یعنی سفره دلت را برایشان باز می‌کنی.

آن‌ها ابتدا خواهند گفت از سنت گذشته است، اگر بچه داشته باشی مسئولیت آن‌ها را به یادت خواهند انداخت، اگر زن باشی هم که دیگر برای منصرف کردنت دلایل بسیاری مطرح می‌کنند و به تو خواهند گفت که این دوره سختی که می‌خواهی آغاز کنی، به تو بسیار آسیب خواهد رساند...

حال تصور کنیم در سالی که در آزمون شرکت کردی، به هدفت نرسیدی و سال بعد باید دوباره آزمون دهی، درواقع یک سال تو به هدر نرفته است!

با خودت فکر می‌کنی این زمان برای رسیدن به هدفت کافی است و این مسئله را با خانواده‌ات مطرح می‌کنی؛ در مورد این مدت زمانی‌که خودت آن را به جان خریده و قانع شده‌ای، ابتدا شروع به مقایسه کردن موفقیت‌های امسال دیگران با تو خواهند کرد. بزرگ‌ترین اشتباهی که نباید مرتکب آن شوید: مقایسه فرزند خود با دیگران!