چشمان ابوالهول

اریک فون دانیکن از چگونگی پندار مردم مصر باستان در جهت ایجاد مجسمه های غیرطبیعی مثل ابوالهول سخن به میان می آورد. او اسرار صحرای گرم و سوزان و شنزار مصر را همراه مستندات تاریخی می شکافد و با توسل به اساطیر و کتب عهد عتیق و نشانه های امروزی همچون مسافران فضایی و … سعی در کشف اسرار مصر دارد. او از گورهای مقدس و اجساد مومیایی شده آپیس و فراعنه نمونه هایی ذکر می کند که تنها با خواندن مطالب پی به عظمت و عمق ماجرا خواهید برد.

اریک فون دانیکن با تحمل رنج سفرهای بس طولانی، به جهان های ناشناخته ای راه یافت که در تاریخ علوم و بخصوص باستان شناسی تحولی بوجود آورد. در کتاب ارابه خدایان سخنان او به خیال بیشتر شبیه است تا حقیقت و بطور اصولی، کار او متکی به باستان شناسی است. اما جهان علوم در سایر کشورهای جهان برداشت و خط تازه ای در تحقیقات و نظرات او در زمینه تاریخ بسیار دور بشر و احتمال سفرهای موجودات بسیار باشعورتر از ما به کره زمینیافت. دانیکن بطور صریح ابراز میکند که: “نوشتن چنین مطالبی نیاز به تهور و شهامت دارد. زیرا این فرضیات با آنچه باستان شناسی تاکنون اظهار داشته سخت تضاد دارد.”

این از ویژگیهای ارایه هر فرضیه نوینی است. هر حرکت تازه ای در عرصه هر رشته از علوم، این دشواری را به دنبال دارد که محقق و دانشمند، در معرض لعنت های علمی عالمان است. عده ای راه تمسخر می پویند و گروهی آن را اراجیفی رها شده از مغزِ معلول نویسنده اش می دانند. اریک فون دانیکن معتقد است که گذشته ما چیزی غیر معمول و ناشناخته است. این گذشته به هزاران میلیون سال ابهام می رسد و اینچنین روزنه ای به جواب ابهامات خود می گشاید: «ما در گذشته با سفینه ها و سفینه نشین های سایر کرات آسمانی همکاری و مبادلات علمی و عملی داشته ایم.»