طاعون

(طاعون)) را بسیاری از ادب شناسان اثری انسان دوستانه با درون مایه ای بسیار مثبت به شمار آورنده اند.اگر چه در این کتاب هم آثار فراوانی از قهر و جبر طبیعت به چشم می خورد ولی در پایان تلاش های انسان دوستانه گروهی از انسان های آزاد و فرزانه در نبردی دشوار و خونین سر انجام نتیجه ثمر بخشی به بار می آورد و بر طبیعت و پدیده گریز ناپذیر آن یعنی مرگ پیروز می شود.

رمان از ردهٔ آثار اگزیستانسیالیستی شمرده می‌شود.^[۱] نویسنده در مورد این اثر در نامه‌ای به رولان بارت می‌نویسد:

در مقایسه با رمان بیگانه، طاعون بی‌گفتگوگذاری است از سرکشی انفرادی به جهان اجتماعی، اجتماعی که باید در مبارزه‌هایش شرکت کرد. اگر از بیگانه تا طاعون راهی در راستای تحول باشد، این تحول در جهان همبستگی و مشارکت است.