نارسیس

لیدیا با صدایی آهسته به او گفته بود:«نازنینم، آرزوی من خوشبختی و سعادت توست و اصلا راضی به ناراحتی و رنج تو نیستم. سرورم من را عفو كن كه تو را به خودم وابسته كرده‌ام... سرنوشت من در این دنیا این است كه سال‌ها در غم از دست دادن تو خون دل بخورم و رنج بكشم، ولی چه باك كه تو حالا پیش منی و من باید از این شادی كوتاه استفاده كنم.»