گامبی وزیر

شطرنج به رقابت خلاصه نمی شود و گاهی واقعا زیباست. اولین چیزی که مرا جذب شطرنج کرد، صفحه بازی بود؛ دنیایی کامل و جمع و جور که در 64 خانه خلاصه شده؛ دنیایی که در آن احساس امنیت می کنم؛ دنیایی که بر آن مسلطم و می توانم اداره اش کنم؛ دنیایی پیش بینی پذیر که اگر آسیبی در آن ببینم، فقط و فقط خودم را بابتش مقصر می دانم.

«گامبی وزیر رمانی از جنس سرگرمی ناب است. این کتاب را هر چند سال یک بار بازخوانی می کنم تا هم از داستانی خوب لذت ببرم و هم از قدرت قلم تِویس. »
مایکل اونداتیه
نویسنده کتاب بیمار انگلیسی