«معامله زندگی» داستانی پراحساس دربارة مرگ و زندگی است. هنگامی که سرشار از حس زندگی و غرق تمناهایش، مرگ سر قراری ناگفته حاضر می‌شود و سمت نگاهت را به خود برمی‌گرداند…
داستانی که امضای خاص فردریک بکمن را بر پیشانی دارد؛ همان نگاه طناز و احساساتی که قصه‌ای باورپذیر و درعین‌حال رویاگون را برای خواننده تعریف می‌کند. (سنت‌لوییز پست)
در این بخش از وبلاگ فروشگاه اینترنتی بوف ، برش هایی از کتاب «معامله زندگی» اثر فردریک بکمن، را می خوانید.
- برای نجات یک زندگی، باید از بعضی چیزها بگذرید و این قصه کوتاه درباره همان چیزهاست.
- الان شب کریسمس و اینجا هم هلسینبورگ است و من هم یک نفر را کشته ام. می دانم هیچ قصه قشنگی اینجوری شروع نمی شود. ولی چه کنم، من زندگی یک نفر را گرفته ام. دیگر فرقی هم می کند که تو بدانی آن آدم کی بوده؟
- دخترک فهمیده بود که صندلی دلش میخواهد قرمز باشد. بیست و دو بسته ماژیک قرمز پای این کار گذاشت و عین خیالش نبود چون همه با رضایت تمام ماژیک های خودشان را به او می دادند.
- بیشتر آدم های موفق یکدفعه آشغال نشده اند، آن ها از خیلی وقت پیش تر آدم های آشغالی بوده اند. رمز موفقیت آن ها همین است.
- هر چیزی بر اساس میزان تقاضای آدم ها، قیمتی دارد و من با همین کار میکنم. تنها چیز باارزش روی کره زمین، زمان است. یک ثانیه همیشه یک ثانیه است و هیچ حرفی هم درش نیست.
- تو حسابی از کوره در رفتی و گریه میکردی و عربده میکشیدی و روی قالی توی سالن پا می کوبیدی که این عادلانه نیست. من هم توی چشمانت نگاه کردم و گفتم: «دنیا جای عدل و انصاف نیست.» لبت را گزیدی، نگاهت را به زمین انداختی و گفتی:«پس خوش به حال تو.»
- الکی شجاع نباش. اگه میترسی، بترس. ترس مال اون هاست که زنده میمونن.
- وقتی که پنج ساله ای، فهرست آدم هایی که دوستشان داری خیلی طول و دراز از کار درمی آید.
- وقتی پزشک ها به من گفتند که بیماری ام چیست، از این اتفاق ها برایم نیفتاد که مثلا از خواب غفلت بیدار شوم، فقط شروع کردم به وارسی خودم. هر چه که ساخته بودم، هر چه که از من باقی می ماند.
- خوشبختی مال بچه ها و حیوانات است، وگرنه هیچ کارکرد زیستی دیگری ندارد. آدم های خوشبخت هیچ چیزی را اختراع نکرده اند...
- خیلی سخت است که آدم بپذیرد یک عمر اشتباه می کرده و اصلا آن آدمی نیست که در خیال خودش بوده.
